Rondom lake Wanaka

Wanaka was een mooi gelegen, maar drukke plaats. Het grote meer is erg toegankelijk en de parkeerplaatsen aan het water zijn afgeladen vol; zeker de helft bestaat uit busjes en campers. En er logeren veel Chinezen die per bus worden ingevlogen. Zij hebben alles van te voren geboekt, inclusief wat ze eten in een restaurant. Ze gaan naar binnen, gaan zitten en krijgen meteen een voorafje voorgeschoteld. Niet jaloers.

Wij waren gelukkig op tijd (voor 18 uur) en dan kan je nog op de bonnefooi een restaurant binnenlopen. Soms lopen we even snel weer naar buiten als we zien wat er wordt uitgeserveerd, of als we tafels zien gedekt voor grote groepen.

In Wanaka vonden we nog een vrij tafeltje in een gezellig restaurant met rustige muziek en niet veel mensen. De rest van de tafels was gereserveerd. Het voordeel van toeristische plaatsjes: je kan ergens goed te eten krijgen. Als je het vindt tenminste. Deze keer hadden we geluk. Hans bestelde een prima fettucini met paddestoelen en ik mocht van een heerlijk gegaard stukje buikspek met knapperige korst genieten geserveerd met pastinaakpuree met geroosterd amandelschaafsel en broccolischeuten. Bimi zou onze Appie zeggen. De dag was meer dan 'gered'.

De volgende dag reden we door langs het meer richting Makaroa. Volgens de boekjes en het internet is er haast geen acommodatie in dit gebied laat staan andere voorzieningen. Daar heeft het doorsnee helicoptertoerisme geen last van.

We hebben alle tijd ook al zijn we op weg haar de zogeheten Haast-pas. We stoppen eerst bij lake Hawea. Mooie rivier, prachtig uitzicht en vooral: geen andere mensen. Een slaapdorp. We parkeren bij een picknickplek met bankjes, bijna aan het water, hier komen bijna geen toeristen. Je kan naar het kiezelstrand of je volgt het wandel/jogging/mountainbikepad bovenlangs. We doen het laatste. Uurtje heen, uurtje terug. We komen een handjevol 20+ hardlopers tegen in die tijd. Te doen. Eenden en ganzen des te meer. Daarna rijden we door naar Makaroa. De weg blijft redelijk rustig in vergelijking met de dagen ervoor. De vallei zelf is prachtig!

Het plaatsje Makaroa is geen echte plaats, het is een nederzetting verspreid over een aantal nederzettingen langs de doorgaande weg. We proberen een van de 3 overnachtingsplekken uit. Het is 14 uur maar 'aan schoonmaken kwamen we nog niet toe' en: we kunnen er niet zelf koken. En dat moet hier. We zagen al een bordje 'Farmstay' en proberen het nog een kans te geven. We hebben eten bij ons. De afstandsindicaties vanaf het bord kloppen niet, zowel van de zuid- als de noordkant. We stoppen op een oprijlaan met grind. Omdat we stilstaan lees ik in de verte een houten bordje met 'Office'. We rijden erin en een vrouw die in de tuin aan het werk was, komt naar ons toe. Of ze kan helpen. We leggen uit dat we een slaapplaats zoeken. Ze laat weten dat de eigenaars (rijke boeren bij wie je ook een farmtour kan doen en tamme herten mag afschieten) er niet zijn, maar dat ze weet wat de 'cabin' voor 2 personen kost. Het gebouw ligt achteraan op het terrein, aan de voet van de heuvels (wij zouden al bergen zeggen). Wauw-factor: rust, privacy, eigen huisje, alle gemakken etc. misschien wel 2 nachten?! Eén nadeel: alleen contant betalen en geen pinautomaat in de buurt. Bijpinnen bij de lokale benzinepomp of VVV is uitgesloten als je geen NZ-se bankrekening hebt. We moeten dus helemaal terug naar Wanaka om (de rest) te pinnen vandaag of morgen. Het wordt morgen. We checken vast in en leggen traditiegetrouw de witte wijn koud. Mooi huis, van alle gemakken voorzien, zelfs een hele keuken. Er is een open haard en droog hout wordt gebracht. En verse eieren, bacon, sapjes en brood. We hebben een grote veranda in de (avond en middag) zon met een zitje. Een paar meter de heuvel af is er gratis wifi in het voormalige gebouw van de manager die er niet meer is. In het gastenboek lees ik vooral Nederlandse recensies zoals " back to nature, great". Laten wij het gewoon luxe noemen. We blijven twee nachten, hebben comfort en privacy. De vallei is prachtig, we maken 's middags nog wat foto's. 's Avonds eten we een bioborlottibonenmaaltijd. Aangezien we ontbijtspek voor twee hebben, maar één vegetariër, besluit ik een deel van de bacon bij mijn bonenprutje te bakken. 's Avonds aan ons indoor kampvuur ontdek ik de hendel die mijn jeugdige overbuurvrouw in Maastricht ook aan haar fauteuil heeft zitten. Ik knal de zetel in de relaxstand en staar naar ons houtvuur. Het valt niet mee zo'n vakantie aan de andere kant van de wereld...