Het slechte weer kwam door orkaan Debbie die op terugreis was van Australië. We overdreven niet, het was een zondvloed. In Geraldines motel sliepen we als een blok. Er was een keukenblokje en een ijskast maar we hadden nog geen boodschappen gedaan. Een ontbijtje in het centrum. Veel bacon, beans & eggs breakfast en koffie in plastic meeneembekers. We vroegen om een kaastosti en cappucino in een stenen kop. Daarna wat voedsel ingeslagen in Geraldine. Het weer was nog slecht maar niet zo bar en boos als de dag ervoor. Iets meer uitzicht maar geen besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Veel vee, ook herten worden als koeien gehouden. De merino schapen zijn grijs en lelijk. 'No offence but' we herinneren ons de merinoschapen uit Argentinië en die zijn echt een stuk knapper. We passeerden Lake Tekapo maar de beloofde schoonheid was hier ook ver te zoeken. Het meer was er wel, de blauwe kleuren en de bergen als decoratie ontbraken. We dronken er koffie en namen iets als lunch. Heel fijn dat er dan net op dat tijdstip gestofzuigd moet worden in het restaurant (...). Stoor je niet aan ons gasten zou ik zeggen. En 'gewone' koffie kennen ze niet, je moet een smaakje noemen.

De weg erna werd mooier maar we vinden het voor onze begrippen druk. Ze rijden wel goed in hun eigen baan gelukkig. Veel Aziaten weer. Nergens parkeerplaatsen of bankjes. Je zal maar een dure camper hebben gehuurd, we vinden het land er niet voor geschikt. Waarom zou je een camper huren als het land je geen vrijheid gunt? In veel opzichten doet dit land ons aan Chili denken.

We maken onderweg richting Mt Cook, de hoogste berg van het land, een paar foto's. er is wel wat uitzicht maar geen Mt Cook. Aan het einde van die doorgaande weg ligt Mt Cook village, een toeristenval. We hoopten er te kunnen overnachten en die hoop was er. Tenminste, als je meer dan 200 euro wil betalen voor een bedje. Nee, dat wilden we niet. We reden dezelfde weg terug naar Glenntanner Park. Duitse eigenaar. Ze hadden een soort huisje. Beetje afdingen en dan nog 120 euro per nacht. Achteraf wel een prima keuze want het was er heel stil. We konden zelf koken en het bed en de badkamer waren heel goed. En het uitzicht was mooi: mt Cook van 23 km afstand.

De nacht was koud, het vroor zelfs. Heel vroeg wakker en gekeken hoe helder het was. We zagen de randen van de bergen. Gelukkig, het was opgeklaard. We besloten heel vroeg op te staan (uur of 6) en te ontbijten. Veel vogeltjes, vooral kogelronde mussen. En konijnen, veel worden er doodgereden op de doorgaande weg.

Rond 8.30 reden we richting Mt Cook, de zon scheen, de lucht was blauw. Wat een verschil met de dag ervoor! De eerste afslag was een weg naar een parkeerplaats op het einde vanaf waar je korte wandelingen kon doen naar uitzichtspunten. Dat deden we. Onderweg zagen we kea's, een soort grote parkieten, redelijk tam maar mooie beesten. Het uitzicht op de Tasman gletsjer mocht er zijn, al was het ijs bedekt door modder en het gletsjerwater was grijs en grauw.

Terug naar de hoofdweg op zoek naar de volgende afrit: Hooker valley. What's in a name? We moesten doorrijden maar de DOC camping en daar parkeren voor de populaire dagwandeling van een paar uur (heen en terug). Het is nu laagseizoen en wij noemen dit al filewandelen. We zijn strontverwend door de ervaringen in Scandinavië en Argentinië. Hier is niets voor 'jezelf'. En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik erger me aan alle selfie-idioten, helemaal zij die daarvoor een verlangde armconstructie hanteren, beter bekend als de selfiestick...

We volgden het pad in de schaduw, warm aangekleed met handschoenen en sjaal. De zon veroverde de omgeving. Het pad liep prima. We zagen veel mensen. Veel Aziaten maar ook Fransen en Duitsers. Het uitzicht op de gletsjer en Mt Cook was absoluut fantastisch. Maar wildplassen zat er hier niet in... de route was langs het pad heen en terug. De zon was warm en de temperatuur liep op tot 15 graden. Na een paar uurtjes waren we weer bij de auto: fijn, alleen. We reden terug en stopten weer bij Glentanner Park, nu voor koffie en hun wc.

Daarna terug naar de hoofdweg. In Twizel getankt en wat boodschappen gehaald. Daarna de afslag naar Lake Ohau. Mooie rustige weg, zo'n 25 km tot aan een oud hotel, een lodge. Gedateerd maar op een leuke manier. Fantastisch uitzicht op een blauw meer en bergen met besneeuwde toppen. Ansichtkaartenweer.

Best wel veel gasten maar een relaxte sfeer. Het bleken allemaal bruiloftgasten voor de trouwerij van zaterdag... déjà vu van Chilecito Argentinië destijds. Geen feest hier vanavond. De kamerprijs is p.p. Inclusief ontbijt en diner, ze maken alles zelf. De lunchplank met kaasjes, vlees, zalm, chutney, fruit salade en brood was veelbelovend; de drankjes waren ook heerlijk. We blijven 1 nacht want morgen is alles volgeboekt door de trouwerij. De kamer is erg basic maar rustig en het uitzicht is jaloersmakend.

Voor de wifi (tegen betaling zoals gebruikelijk) moet ik naar de gemeenschappelijke ruimte. Dat ga ik dan maar doen.